در طلب عاقبت به خیرى

يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذّاكِرينَ، وَ يا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاكِرينَ،

اى که یادت یادکنندگان را شرف است، و شکرت شکرگزاران را کامروایى است،

وَ يا مَنْ طاعَتُهُ نَجاةٌ لِلْمُطيعينَ، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ،

و اى که فرمانبرداریت براى فرمانبرداران نجات و رهائى است، بر محمد و آلش درود فرست،

وَاشْغَلْ قُلوُبَنا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ، وَاَلْسِنَتَنا بِشُكْرِكَ عَنْ

و دلهاى ما را به یاد خودت از هر یاد، و زبان ما را به شکر خودت از

كُلِّ شُكْرٍ، وَ جَوارِحَنا بِطاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طاعَةٍ، فَاِنْ

هر شکر و اعضایمان را به طاعت خودت از هر طاعت مشغول دار، و اگر براى

قَدَّرْتَ لَنا فَراغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَراغَ سَلامَةٍ لاتُدْرِكُنا فيهِ

ما فراغتى از کار مقدّر کرده ‏اى پس آن را فراغت همراه با سلامتى قرار ده تا در دنبال آن هیچ وبالى

تَبِعَةٌ، وَ لاتَلْحَقُنا فيهِ سَئْمَةٌ، حَتّى‏ يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ

به ما نرسد، و در آن فراغت ملالتى به دامن حیات ما ننشیند، تا نویسندگان اعمال

السَّيِّئاتِ بِصَحيفَةٍ خالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئاتِنا، وَ يَتَوَلّى‏ كُتَّابُ

زشت از نزد ما با دفترى خالى از کردار بد برگردند، و نویسندگان خوبیها به سبب آنچه از

الْحَسَناتِ عَنّا مَسْرُورينَ بِما كَتَبُوا مِنْ حَسَناتِنا، وَاِذَا انْقَضَتْ

حسنات ما نوشته‏ اند شادان و مسرور بازآیند، و چون روزگار حیاتمان

اَيّامُ حَياتِنا، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ اَعْمارِنا، وَاسْتَحْضَرَتْنا دَعْوَتُكَ

سپرى شود، و رشته زندگیمان بگسلد، و آن دعوت تو (مرگ) که از خودش و اجابتش گزیرى نیست

الَّتى لابُدَّ مِنْها وَ مِنْ اِجابَتِها، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ،

ما را فراخواند، پس بر محمد و آلش درود فرست،

وَاجْعَلْ خِتامَ ماتُحْصى عَلَيْنا كَتَبَةُ اَعْمالِنا تَوْبَةً مَقْبُولَةً

و پایان آنچه را که نویسندگان پرونده بر ما مي‏نویسند توبه ‏اى مقبول قرار ده که

لاتُوقِفُنا بَعْدَها عَلى‏ ذَنْبٍ اجْتَرَحْناهُ، وَ لامَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْناها،

بعد از آن ما را بر معصیتى که کرده‏ ایم و نافرمانیى که مرتکب شده‏ ایم توبیخ و سرزنش نکنى،

وَلاتَكْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلى‏ رُؤُوسِ‏الْاَشْهادِ، يَوْمَ تَبْلُ

و پرده ‏اى که بر ما پوشانده‏ اى در برابر دیده حاضران از روى کار ما برمدار، در روزى که

اَخْبارَ عِبادِكَ، اِنَّكَ رَحيمٌ

اخبار بندگانت را آشکار مي‏سازى، زیرا که تو نسبت به هر که تو را بخواند مهربانى،

بِمَنْ دَعاكَ، وَ مُسْتَجيبٌ لِمَنْ ناداكَ.

و تقاضاى هر که تو را صدا بزند اجابت کننده ‏اى.

صحيفه سجاديه ؛ در طلب عاقبت به خیرى